Rozdział 1.

" W miłości pragniesz, by ci wierzono, w przyjaźni, by cię rozumiano"

 "Miłość prawdziwa składa się z rzeczy nieskończenie wielkich i zarazem nieskończenie małych"

Za dwa dni rozpoczęcie roku szkolnego, a ja nawet nic nie kupiłam z potrzebnych rzeczy. Wyciągnęłam tatę na zakupy. Oprócz zeszytów, długopisów, ołówków, piórnika i takich tam pierdół, udało mi się kupić kilka nowych nabytków do mojej szafy. W domu wszystko ładnie poukładałam i nawet spakowałam już torbę na pierwszy dzień.

-Córeczko, jutro ostatni dzień wakacji. Masz pomysł jak chciałabyś go spędzić? – moja mama widocznie nie miała zamiaru jutro siedzieć w domu.

-Nie zastanawiałam się nad tym jeszcze. Na razie tu nikogo nie znam, więc o wyjściu ze znajomymi mogę tylko pomarzyć.

-Wiem, że uwielbiasz pływać, dlatego wykupiłam ci karnet na basen – w moich oczach zabłysły iskierki – jeśli masz ochotę, może się jutro wybierzemy?

-No pewnie mamo, dziękuję! – i wyściskałam swoją ukochaną rodzicielkę.

            Jak ustaliłyśmy, na drugi dzień od razu po śniadaniu, wsiadłyśmy do auta i ruszyłyśmy w stronę basenu. Gdybym wiedziała, że to tak blisko, nie pozwoliłabym mamie niepotrzebnie zapalać silnik.

-To idź sobie popływać, ja tam wolę jacuzzi.

-Ok.

Teraz byłam w swoim żywiole. Przepłynęłam kilka basenów i pewnie bym to kontynuowała, gdyby nie fakt, że chyba kogoś kopnęłam.

-Ałć! -  no tak..Był to chłopak, mniej więcej w moim wieku. Czy ja zawsze muszę wpadać na jakiś kolesi?

-Rany! Przepraszam najmocniej. To było niechcący.
-Heheh, okej. Nic się nie stało. Już wcześniej cię obserwowałem, świetnie pływasz, yyy…

-Jessica. – uśmiechnęłam się.

-A ja Austin. Trenujesz pływanie?

-Trenowałam, jak chodziłam do poprzedniej szkoły w Ohio. Niedawno przeprowadziłam się tutaj i pływam tylko dla przyjemności.

-Ja od zawsze tylko dla przyjemności. To jedyna dyscyplina sportowa, którą lubię. A do której szkoły będziesz chodzić?

-Ta szkoła blisko stadionu, Independent High School. 

-No to wydaje mi się, że często się będziemy widywać. – wyszczerzył się.

-Co za ulga! Przynajmniej znam już jedną osobę. – na serio się cieszyłam.

-Z przyjemnością zapoznam cię z moimi przyjaciółmi. Zobaczysz, na pewno ich polubisz. Zresztą za tego kopniaka jesteś mi winna przysługę. Nie będziesz siedzieć w domu w ostatni dzień wakacji!

-No przyznam, że bardzo ciekawa propozycja.

-To postanowione. Po południu wszyscy się spotykamy, kino i pizza. Mieszkasz gdzieś niedaleko?

-Tak, tutaj zaraz w prawo w stronę centrum i..

-O no to mam po drodze, odprowadzę cię po basenie i od razu będę wiedzieć, gdzie po ciebie wpaść. – byłam zaskoczona coraz to nowszymi propozycjami.

-To miłe z twojej strony. Ale miałam szczęście, że cię kopnęłam. – wybuchnęłam śmiechem.

-Ja to już w ogóle. Pierwszy raz się cieszę, że dostałem kopniaka! – teraz już oboje „leżeliśmy” ze śmiechu.

            W wodzie spędziliśmy jeszcze jakąś godzinę. W międzyczasie mama oznajmiła mi, że mogę zostać, a ona wraca już do domu. A my ścigaliśmy się, zjeżdżaliśmy ze zjeżdżalni itd. Potem ekspresowo wytarłam się, ubrałam i wysuszyłam włosy. Austin już na mnie czekał przy wyjściu z gorącą herbatą z automatu.

-To tak na rozgrzanie, prawie już jesień, trzeba uważać, żeby się nie przeziębić.

-Dziękuję. – im dłużej z nim przebywałam, tym bardziej go lubiłam.

            Odprowadził mnie pod sam dom. Pożegnałam się i weszłam do środka. W progu już zagadał do mnie tata.

-Mieszkamy tu zaledwie trzy tygodnie, a ty już zawróciłaś swojemu chłopakowi w głowie? – zażartował.

-Hahaha, tatooo..To tylko kolega, poznałam go dzisiaj na basenie. Będę z nim chodzić do szkoły. A właśnie, mogę z nim i jego paczką iść dzisiaj do kina, prawda?

-Ale jutro szkoła i w ogóle mało go znasz, poza tym..-zrobiłam słodką minkę szczeniaczka – no doobra. Ale uważaj na siebie i nie wróć za późno.

-Dziękuję! – i popędziłam na gorę do pokoju.

Wzięłam gorącą kąpiel, żeby zmyć zapach chloru. Wysuszyłam włosy i lekko podkręciłam je lokówką. Nałożyłam delikatny, ale zauważalny  makijaż. No i dylemat – co ubrać? W końcu zdecydowałam się na czarne rurki, białą bokserkę i na to rozpiętą koszulę z jasnego jeansu. Jeszcze tylko włożyłam do kieszeni pieniądze, telefon i byłam gotowa.

-Jessica! Do ciebie!

Wsunęłam szare balerinki i zbiegłam na dół. Uśmiechnęłam się na widok Austina.

-Cześć!

-Hej i..wow, ślicznie wyglądasz!

-Bardzo dziękuję. – ups, chyba się zarumieniłam..

-Reszta już czeka w kinie. Chodź, to niedaleko.

            Faktycznie, nawet nie wiedziałam, że tak blisko domu mam kino. Podoba mi się ten Nowy Jork… Po wejściu do budynku, Austin szukał wzrokiem swoich przyjaciół.

-Tam! – podeszliśmy do nich i zaczęło się przedstawianie. – Hej wszystkim, to jest Jessica. Jess, poznaj Grace, Emmę i Scotta.

Podaliśmy sobie dłonie. Czułam, że naprawdę ich polubię. Już po chwili rozmawiałam z dziewczynami o nowych nabytkach do naszych szaf na rok szkolny.

-Na co idziemy? – zapytał Scott.

-Ja to bym poszła na coś romantycznego.. – oznajmiła Emma.

-Niee. – wszyscy byliśmy temu przeciwni.

-Chodźmy na ten nowy horror! – pomysł Grace okazał się ok, więc kupiliśmy bilety na horror.

Usiedliśmy w ostatnim rzędzie i praktycznie przez cały film komentowaliśmy, śmialiśmy się i wygłupialiśmy. Ludzie trochę na nas dziwnie patrzyli, ale nie obchodziło nas to. Po seansie przenieśliśmy się do pobliskiej pizzerii.

-I co Jess? Podoba ci się w Nowym Jorku? – Scott chciał „wyciągnąć” ze mnie trochę informacji.

-Pewnie, bardzo mi się tu podoba. O wiele lepiej jest tu niż w Ohio. Tęsknię tylko za moją przyjaciółką Meredith.

-Musisz ją tu kiedyś do nas zaprosić. – wymyśliła Emma.

-Tak zrobię.

-Dobra ludzie, chyba czas się zbierać. Nie chcę teraz nadużywać cierpliwości rodziców, bo później nigdzie nie wyjdę. Niestety, ale wakacje się skończyły. – Grace miała rację.

-Okej, zobaczymy się jutro. Do zobaczenia wszystkim.

Pożegnaliśmy się i już miałam wychodzić, ale zatrzymał mnie Austin.

-Jess, zaczekaj! Odprowadzę cię.

-Naprawdę nie trzeba, nawet nie masz po drodze, będziesz musiał się cofać.

-Oj, nalegam. Będę spokojniejszy, że trafiłaś do domu.

-No doobra, uparciuchu. – oboje wybuchnęliśmy śmiechem.

Nie spieszyliśmy się, spacerkiem ruszyliśmy w stronę mojego domu.

-Dziękuję, że mnie zapoznałeś z Grace, Emmą i Scottem. Moje obawy co do nowej szkoły zniknęły.

-Nie ma sprawy, widać, że cię polubili. Ty chyba też się dobrze czujesz naszym towarzystwie, prawda?

-I to jak !

Nie zdążyliśmy się nagadać, a już byliśmy pod moim domem. Nie wiedziałam, jak mam się z nim pożegnać. Powiedzieć tylko „cześć”? Podać rękę? Nie musiałam długo myśleć, Austin objął mnie przyjaźnie.

-Do zobaczenia jutro!

-Pa, dzięki za wszystko. – odwróciłam się i weszłam do domu.

***Oczami Austina***

Odprowadziłem ją wzrokiem, do czasu, gdy zniknęła za drzwiami. Miałem szczęście, że wybrałem się dzisiaj na basen popływać. Hmm, chociaż pewnie i tak spotkałbym ją w szkole. Ale mimo, że poznałem ją dopiero kilka godzin temu, bardzo ją lubię. Może aż za bardzo…

 ________________________________

Cześć.;)

Rozdział 1...może niezbyt obiecujący, ale to dopiero początek. ;> boję się tylko, że będzie to samo co z poprzednim blogiem - zainteresowane będą 3, 4 osoby... Chciałabym, żeby czytających było jednak trochę więcej. Jeśli czytanie, pokażcie się w komentarzach i polećcie bloga innym ;* Dziękuję za uwagę. ;P

Angie.